Midem bulanıyor akşamdan beri.
Uyandım, kahvaltı yaptım. Rutin.. Zaman geçti, oyalandım.
Haberlere baktım yine. İçimde kabaran öfke, sinir.. diğer kanallara baktım aynı saçmalıklar. Sonra her kanalda aynı adam çıktı. Ağzından çıkanlar vahşeti rutine çevirecek cinsten. Normalmiş gibi sanki. Kadermiş gibi?
Canım sıkıldı. Markette alışverişte listemi ilk kez bu kadar çok kontrol ettim. Neyi niye aldığımı eve dönene kadar anımsayamadım. Aklım güneydeki yangında, aklım şans meselesinde.
Videolar. Sansürsüz. Sansürün ne demek olduğunu sanırım ben bugün anladım. Dün haberlerde olay sıcağı sıcağına veren bir kanalda bir anlık kanlar içinde iki adam görmüştüm. Hala gözümün önünde. Ama bugün izlediğim videolar sanki gerçeği daha da kafama kazımak içindi. Ağlıyorum. Acıyı yüreğimin en derininde hissediyorum. "Gerçek" beynimi dağlarken sadece ağlayabiliyorum bu akşam.
İnsanlar Türkiye'de hala nasıl fanatik olabiliyorlar, ateş bu kadar evindeyken nasıl gole sevinebiliyorlar anlamıyorum. Aynı evde oturmuyor muyuz yoksa?
https://www.facebook.com/photo.php?v=287063454762662

ellerim titriyi

Hayatımda hiçbir mayısa bu kadar heyecanlanmamıştım. Çok başka oldu bu. On kaplan gücünde falan. Öyle ki heyecandan yazamıyorum doğru dürüst. 

Tam olarak ne hissettiğimi ne düşündüğümü anlamaya çalışıyorum, ama o kadar şaşkınım ki sakinleşemedim. Tezim bitiyor. Hoca jüri tarihini belirlemiş. 30 Mayıs demiş. allahım sana geliyorum. 15 gün içinde bütün yazım işinin bitmiş, kontrollerin yapılmış, hocaya teslim edilmiş olması gerek. Tabi bi de sunum hazırlayacam. OF resmen gerildim laaağn!

Ben biliyordum bu işin son dakikaya sıkışacağını. Vallaha da biliyordum. al sabahlara kadar uyumasam nolur şimdi. Oyh. 

Yetişecek lan. Yapacam! 

Tez heyecanı iyi geldi. Duygusal konular kalbimi sıkıştıradursun, tez yüzüme güldü. 

Geçtiğimiz 3 hafta boyunca neredeyse haftaiçi her gün okula gittim ben. Vapuru kullandım mis gibi. Vapur o kadar şahane birşey ki anlatamam. keşke bütün ulaşımlar vapurla olsa. Her gün yunus gördüm olm. Öyle ki artık gözüm alıştı, nereden çıkacaklarını bile tahmin ediyorum. Geçen yine okula giderken yunusları arıyor gözüm. Baktım baktım yok. Okula vardım, hala niye göremedim diye dalıyorum düşüncelere. Derken camdan dışarı gözüm takıldı, garip bir nesne gördüm yunusa benzeyen. Hadi canım diyerek daha bi odaklanınca yunus şeklinde parlak balon olduğunu fark ettim. Yani illa görüyorum sonunda :) 

Of bak saçma sapan konuşuyorum. Bi mikim dediğim de yok da neyse. 

Nasıl bir heyecandır bu yahu!!