adeta partiymişçesine

ben, kuzenim maray ve sevilelladeyzem oturuyorduk. televizyonda ne kadar tırt dizi varsa alayına isyan diyerekten hepsini izlemiştik. 3 saati böyle geçirip bilimum çay kahve elma mandalina kestane pasta gibi ürünler tükettikten sonra hafiften uyku bastırdı hepimize. derken denyo dizimiz küçüksırplar reklama girdi. kaynama noktası iyice düşmüş olan kuzenim kahkaha sayısını arttırınca ister istemez bende de bi kıpırdanma oldu. bilgisayarın başında oluşuma sataşan kuzenime ayağımdaki çorabı çıkarıp fırlatma girişiminde bulunmak istedim. o sırada gözüm avizeye ilişti. lan dedim. biz bu avizeye çorapları atsak ne güzel olur dedim. annemin salonda olmayışından faydalanarak çorabı avizeye fırlattım. ben çorapları çıkardıkça kuzenim de dayanamadı tabiğ, hemen çıkardı çorabunu. çorapsız kaldıkça teyzemin ayaklarına saldırdık, onun çoraplara da el koyduk. 5-10 denemeden sonra çorabın bi kısmına düğümcük atma stratejisini geliştirdim. artık çoraplarım tam isabet uçuyordu. çorabı avizeye yerleştirdikten sonra hepimiz deriin bi nefes aldık. ama tabi önce ayı misali göbeklerimizi tokuşturduk birbirimize. zafer dansı yapmalıyduk çünküme.

evet efenim. hayat böyle işte. kah gülüyoz kah yemek yiyoz falan.

çok güldüm lan ahaha =)