uykusal zamanlara yenildik.

"i saw the sunrise deep in hell" demiş gevur grup. ben de görücim umuyorum ondan.
neyse. uykum var. yapboz falan yapamadım. üşendim. bugünlerde karpuzluk halim falan kalmadı zaten. ezgianımın istanbula gelmesiyle nası bi bereketse hemen hemen hergün dışarı çıktım. bu mini gezilerden elde edilen gözlemler karşınızda:
sultanahmet, ayasofya gibi yabancıların türklerden daha bol olduğu mekanlarda geziyorsanız, ve nereyi gezmeniz gerektiğini bilmiyorsanız, paşa paşa bi gruba takılıyorsunuz. artık yabancı dilinize kalmış. gruplar zaten şaşkın. o yapı hakkında söylenecek her bilgiyi havada kapmaya hazır ve de nazırlar. (nazır ne be?) japonlar kendilerini çok güzel belli ediyorlar. tam bi koloni havasındalar ve herşeyi (ama herşeyi) kaydediyorlar. bre (bre!) vicdansız, o cağnım kamera/foto makinasına yazık. madem yakışanı yapmıcan ver bi garibana. (bana? =)
yok..

fak. 15 dk geçti hala diğer gözlemlerimi hatırlayamadım. uyku bastırdı herhal. yazıyı yayınlamaya utanıyorum.. o kadar çok kayıt birikti ki bi de. yarım yarım hepsi. normalde kaydetmem pek, direk yayınlarım ama. of. yakında 10 yeni yazı birden eklenecek haa...

gözkapaklarım ağırlaşıyor... görüşalanım bulanıklaşıyor.. ve uykusal anlar başlıyor!
"her şey ne kadar ortalama" şarkısı sözü çalıyo kafamda tam da bu esnada.. kısmet.