ikibinon

her sene olduğu gibi bu sene de yılbaşı akşamında "yeniyıla giremeyen adam" skecini düşünüp kendi kendime eylendim. (durup düşününce güldüğüm ilk 3 şey: "yırtık dondan çıkar gibi deyimi" , "almayanı dövüyorlar"ın gerçek olduğunu hayal etmek, "yeniyıla giremedik biz, almıyorlar" skeçleri) (ahahaha)
İstanbul şifa gibi geldi bünyeme. kendimi camdan atmayı, okulu bırakmayı düşünen ben, "bu maçı alacaz başka yolu yoh" gazıyla Ankara'ya döndüm.
çok gezmedim ama nikonla neşeli saatler yaşamaya baktım. bi de yan gelip yatmaktan yağ bağlamışım öküz ben, bi şişhaneden taksim meydana yürüyemedim. yarım gün istanbulu yayan dolaşaraktan kan ter içinde kaldım hatta yarım kilo verdim. (spor yapçam lan) (yalanın alası)
Artık eminönü çok delirtmiyor beni, kalabalığa "onlar da insan burcu sakin ol kızım" gözüyle bakabiliyorum. (benim için büyük, insanlık için daha büyük gelişme. içimdeki hayvan kontrol altında, kıps)
yeniyıl ağşamı babik-hala-ben raki içtik sülalenin garip bakışları altında. (hala alkollü versiyonumu garipsiyorlar) sonra daha da kalabalıklaşıp hep birlikte "bir şarkısın sen"adlı dünyanın en gerzek programını izledik. reklamları bile izledik. o sırada eve az rakı aldığım için kendime kızmaktaydım ben. televizyonda çoluh çocuh şarkı söyledikçe dünyadan uzaklaştığımı hissettim. yine de ankaradan sonra iyi geldi. o evde o kalabalıkla "ukela pınar altuğlan, sinirgülümsemeli erölevgin izlemek"bile iyi geldi. (yordun beni hacet.)
yoldan geldim yorgunum cağnım. oda soğuk. şaşkınım. saçlar yine kirmizi oldu. bi ona seviniyom. başka da bişi demiyom.
yarın maraton başlıyür. o ye..