la noliyi

olm google'dan adımı öbür adımı soyadımı yedi göbek sülalemi vs. yazarak aratıyorsunuz ya. çok tırsıyorum lan.

(sincan'dan gugıla "hello goçum" yazıp bana gelen kişi. bütün sayfanın mantığını kapmışsın. sana da hello goçum. )

2010'un ilk ısırığı

ben burada ço edebi yazılar yazarken kolumu ısıran sivrisineğe seslenmek istiyorum:
-sağol bebeyim, kız kurusu olan diğer anofellere gösterirsin adresi artık. seda sayan gibiyim, çatır çatır doğurtacam hepinizi!

velhasıl öyleyken büyle

"çıkamayınca tabi bi rakibi azalmış oldu" diyordu sörvayvır yarışmacısı. bense 130 metrekareye derimi sermek suretiyle yayılıyor da yayılıyordum. kendime bi şarap açtım. öğrenci evlerinden sonra istediğim kadar hasar verebileceğim bir evde bekar hayatı sürmekteydim. kadehimi doldurdum. derken ezan okundu. ezan bitsin öyle içeyim neyliyim, zaten sörvayvır izler olmuşum dedim. ne biçim bi yarışmaydı bu kuzum. "yengeçleri o kadar sorun etmiyorduk hani, çıkamıyorlardı yukarı" dedi bir başka yarışmacı. ağlamaktan gözleri şiş gibiydi. tanrım ne acımasızdı bu yarışma. ayrıca insanların çıkmakla alıp veremedikleri neydi. haşlanmış mısırımı yerken bunlar geçiyordu kafamdan.
iyisi mi kanalı değiştirmeliydi.
tivibu şeysine üye olmuştu ayilem. ne dandik bi zımbırtıydı kendisi. bugün kurmuştum kendisini bilgisayara. televizyondaki kanalların hepsini ücretsiz izlemeye yarıyordu. böyle denyoluk olmaz. bi de sesler görüntüden sonra geliyordu. artık dingil diye bahsedicim tivibu şeysinden. hemen kapattıralım hesabı. hemen.
dudullu postası köşesi. sebebimsin. kaç yıldır biriken dergileri toplayıp o köşeyi toptan okuyasım var. canımsın FMK. benim FM de K. Nikon bize yardım etsin. cCc.
hala kanalı değiştirmedim. ne tembel insanım. pazartesi mülakata girecem iki satır ders çalışmadım. niçün? çünki, kaba etim kürsüde. kaba etim bize yardım etsin. cCc.
peki? peki? 5-6 gün önce aldığım milli piyango bileti için "bana çıkması lazım, rica ediyorum bana çıksın büyük ikramiye, lütfen, çıkacak ya, evet, ya nolür, bana çıksın yarvalıyorum" muhabbetim nedir?
aha iki haftadır ilk kez msnde biri bana selam veriyor, dur cevap vereyim sonra yine ço edebi yazarım.

recep in dı haus

yep. her ne gadar pazartesi mülakat maratonu başlıyor olsa da şu andan itibaren 130 m2'ye yayılma sergisi çalışmalarına başlıyorum efenim. ev bana kaldı zira. tabi sergiye başlamadan önce yapmam gereken işleri sıralayım hemen. öyle tatil yok. yan gelip yatma yeri değil bura. (henüz.)
bulaşıklar yıkanacak
kahvaltı vs kaldırılacak
süpürme silme
toplama
(odamda hala ankara'dan gelen eşyaların döküntüsü duruyor)
yemek felan
diğer odaların döküntüsü.

yazıya ara verdimdi düşünmek için de. oy. anam babam beni de götüreymiş ineboluya. bu ne lo..

not: 2 temmuz cuma günü akşam 6buçukta mezuniyet şeysim var efenim. beytepede görüşelim. (evet yine ankaraya gidiyom ahahah)

koş bubam koş

hello şeftali güzeli okuyucu. istanbuldayım nehayet. aslında buraya geleli 1 hafta olmadan yine ankaraya gittimdi. niçün? istanbuldaki ünilere yüksek lisans belgelerini toplamak içün. marmaraya başvurucim de söylemesi ayıp. neysecüme. geçen cumartesi istanbula geldim. çarşamba ankaraya geri döndüm. ahanda dün gece yine istanbula geldim. aslında çarşamba günübirlik gittimdi ancak yetiştiremedim işleri. zira hacettepeye de başvurdum. dün belgeleri akşam 5 gibi tamamladım işte. sonra kızların yanına uğradımdı. derken onlar da işleri bitirdiler. eve gidek dediler. iyi dedim bari ben de aştiye gideyim istanbula döneyim. o derece rahat yani. yıllardır istediğim hayalini kurduğum şeyi yaptım lan. o ye man!!
(az önce odama giren 12 yaşındaki melıs insanı (melıs diye okunuyor adı, benim içün. neyse) benim dev kulaklıkları takmış. müzik diye aranıyordu. mp3çaları verdim. çocuk kudurdu. duymuyor dünyayı. he allaam.
ne diyordum. he işte aştiye gidip ilk otobüse bilet aldım lan. oh. ço şügür. :)

yarın efesvanlav'da coşcaz. o ye bebeyim!
(bi de yüksek lisans-iş olaylarına karar versem çogzel olacah :/

osursan ağlayazam

şunu biliyorum ki, hayatımda hiçbir zaman bugünlerde istediğim kadar araba sahibi olmak istemeyecem. eminim bundan. bu kadar da büyük konuşuyorum.
koli ara, bulama, yalvar yakar bul, doldurmaya başla, koliler valizler dolsun hala ortada eşya bulunsun, bacağını bi yere çarp, portakal kadar şişsin, 5 saat buzla otur, sinirden kulağın ağrısın, dişlerin zonklasın, eşyalar yayılmaya devam etsin, kargoyu ayarlamaya çalış, para hesaplamaya çalış, taksi, telefon, aşti, çıkış telaşı, hasar korkusu.. bıktım ya.
5 yıldır bu çileyi çekmekten yemin ediyorum bıktım. sinirden ağlayacam ba.

hasar yok hasar kafada

5. Geleneksel öğrenci evleri çıkış alma işlemleri günlerindeyiz.
bu çok muhterem günlerde eğlenmemek ne mümkün.. ilk çıkışlardan sonra döndüğünüz zaman, bütün seneniz hasar bulmaları fobisiyle geçtiği içün, özellikle de bu son sene korkularınız tavan yaptığından dolayu bugünlerde diliyoruz hoş şeyler olsun. öğrenci evleri idaresinin kafası güzel olsun.
ulan yükseklikten korkmuyorum bundan korktuğum kadar. (hello kayoş)
nihayetinde denyo bi klozet kapağına 80TL vermiş adamım ben. Hayır kırsam gam yemicem yemin ediyorum. ben haram etmekten yoruldum onlar yorulmadı ayol.
bu iş zor yonca. yemin ediyorum ömür tüketiyor. o hasar mevzuu yok mu.. baştan uyarıyorum onları. geçenlerde yine bi saçmalık olmuştu da "yakarım ulan burayı" diye höykürmüştüm. kadın da gülmüştü gek gek. kınama cezası verdiğiniz insanım ulan ben, ayağınızı denk alın. (kınama cezanı seveyim usulca)
bak hasar falan yaratmayın kafami bozmayın. zaten neyi nası paketlicem bilmiyorum. entomoloji finali sokması gibi bişi bu. (37kişilik sınıftan 13 kişiyi bırakan haşmetliye öpücükler) Ya da 3 gün arka arkaya ayakkabı bakmak gibi. beyin sümüksü bi kıvam alıyor inanolsun.

ben bu kadar eşyayı nasıl 450km öteye taşıyacam allam yareppim?!
ağlamak istiyorum sayın seyirciler...

final mi, o da ne

resmen bitiriyorum olm!
yarın son finale girecem. kağıdı teslim ederken kalem kırmayı planlıyorum,5 yılın hatrına.
bu dönem hiç bi sınavı anlamadım lan.(entomoloji hariç, izleri uzun yıllar sürecek kendisinin) hani eski final stresi neyim yoh. eskiden vize haftasından başlardı vücut gerilmeye. finaller başladıkça bütün metaller çarpardı elini kolunu. hey gidi hey..

neyse işte, bu dönem geri kalan derslerden bahsedecek olarsak, bi rahatlık bi gevşeklik..
bugün ornitoloji finali vardı (kuş dersi kendisi) soruları cevapladıktan sonra sayfanın dibine tavuk çizdim, öbür köşeye martılar çizdim.. o derece.
yarın ekoloji var. kitap açmak serbest. ha şimdi ben ne çalışayım söyleyin. yarın sınavda kitap serbestse akşamdan ne yapayım a dostlar? yine bi yayvanlık tabi.
bitiyor lan! angara, en has angaralısını uğurluyor haberi yok. apaçi bile olduk la bebe.
3 gün önce 2'li koltuğu pencerenin tam karşısına çekmiştim. bulut izlemek için. enam. istanbuldayken en çok özleyeceğim şeylerden biri de bu olacak.
tabi bi de voodoo blues geceleri :)
(liste uzuyor çaktırma, gözyaşlarınızı final bölümüne saklayın, daha 10 gün falan var ona.)
öperem.