hello kaya tırmanışı, hello düz duvar

efenim bugün yepisyeni bi spora el attım. geçmiş senelerde iple tırmanıp inmişliğim mevcut gerçi ancak malum günde çektiğimiz videolar olmasa ne neydi tövbe hatırlamam sayın sanşayn.

bugün gittim. o kadar marmaraya gidiyorum bari iki insan tanıyım kas yaparken hava atayım dedim. kaya tırmanışı kursuna başladım. 50 kg olmak ne zormuş arkadaş. daha duvardaki ilk dakikam bitmeden kollarım sızlamaya başladı. zaten 0.5 cm kalınlığındaki çıkıntıcıklara basmak yordu pek güzel.

neyse. çok uykum var. gece otobüste uyuyamadım zaten. gideyim yatayım. yarın da derse gidicim hayatımda bi değişiklik yapıp:)

o değil de kaya tırmanışıyla ilgili kapıda mesir macunu dağıtsınlardan tut, bu sporu başlatanların küçüklüğünde kapıya tırmanan çocuklar olduğunu ileri sürmeye kadar zibilyon tane geyik çeviriyorum. naparsın işsiz adamım, ondan..

tenk yü.

1000 parçalık yapboz alarmı!

resmen hobi olarak yaptıkları işlerden para kazanan insanları o kadar çok kıskanıyorum ki kelimelerle ifade etmemin mümkünatı yok!

hani insan kıskançlıktan ölür mü derseniz bırakınız 2 ay daha işsiz kalayım. insan boş durdukça kafayı yiyor be!

biliyorsunuz ki hiç bi iş yapmadan evde oturuyorum, sağdan soldan haber kolluyorum. dolayısıyla televizyonlan sıcak samimi bi ilişkim oldu son günlerde. hatta öyle ki gerizekalı saba tümer'i bile izleyebiliyorum artık. geçen akşam erdil yaşaroğlu vardı, adam "ben karikatür çiziyorum, onlar para veriyor, başta anlamadım niye para veriyorlar, ben zaten çiziyorum" gibisinden konuştu. kahırlardan kahır beğendim o gece. hani günümüzde aynen bu şekilde sevdiği birşeyleri yaparken para kazanan insan o kadar çok ki, kıçıkırık laboratuvarlardan cevap beklemek ölüm gibi. hasta olcam yataklara düşecem diye korkuyorum inanolsun. (aha, uzun zamandır inanolsun lafını kullanmamıştım lan sanşayn, içim bi kıpır kıpır oldu)

evde geçen her boş gün adına saçlarımı daha da kestiresim geliyor

her boş gün sonrasında ertesi gün dışarı çıkıp boş boş gezineyim, fotoğraf çekeyim, ağaçlara bakayım, bulutları seyredeyim diyorum

her güne uyandığımda nolur uyuyayım yapacak birşeyim yok zaten diyorum

kendimi hangi duvardan hangi duvara atayım bilemiyorum.

burdan tekrar yetkililere seslenmek istiyorum!

"Yar bana bi iş bula, kuşlu böcekli ola!"

ha bi de lakin ki yarın pazıla başlıyorum beni kimse tutamaz

canım feysbuk

uzunca bir süredir facebookta kimsenin doğumgünü görünmüyordu anasayfamda. lan dedim, milletin doğumgününü hiç kutlamıyorum diye feysbuk bana oyun etmiş olmasın dedim. ço şükür bi arkadaşımın doğumgünü yaklaşmış. huzura erdim. şükür namazı taym.

çok beklerim he

ahahhahaha

nolmuş biliyor musun sanşayn? 2.ocak.2009da telefonun takvimine not düşesim gelmiş. bugünü seçmişim. negzel tarih lan bu, umarım güzel olur, merakla bekliyorum demişim.

bütüüüün gün evdeydim. bütüün gün pijamalarlaydım. odadan odaya gezindim. bi iki film izledim. hepsi bu.

She & Him

herşey "Don't look back" şarkılarını bulmamla başladı. bi baktım dilime dolanmış. diğer şarkılarını da dinlemeliyim dedim. bi baktım hepsini miyavlıyorum.

İstanbul'da bu aralar hava kapalı, yağmurlu.

Naber diyenlere işsizim diyorum.

daha da bisürü olay varken ne kadar da güzel oldu bu grup. ne kadar da sakin..

http://www.sheandhim.com/#

ne kadar da tavsiye ederim :)

edvençır kanalı, sebebimsin ulan

Nat geo Adventure izlemeye doyamayrum!

ahanda saat olmuş gecenin 3ü nerdeyse. abinin biri 4x4üyle dağları tırmanıyor. uçurumun dibinde gidiyor. alem adam yahu.

sürekli gideceği yere hava kararır da varamazsa havanın gece -18derece olacağını söylüyor. durmadan herhangi bi mekanik arıza da uçurumdan aşağı uçacağını haykırıyor, arada çakal çakal gülümsüyor. yok efendim futbol topu büyüklüğünde kayalar varmış da, şimdiden boynu ağrımış da, 2000m.deymiş de..

derken arabanın arka çekerler iptal oldu 4X2 oldu araba. haha dedim. hadi bununla geçmiş olsun dedim. andın o kadar çok iti kopuğu uğursuzu, elbet başına bi meret gelecekti dedim.

bu yokuş yukarı kolay tırmanamadığından arabayı ters çevirip geri vitesle yokuş yukarı çıkmaya çalıştı. haha dedi. bu kadar tehlike az geldi, arka tarafı çok az görüyorum dedi.

aradan 5 dk geçmedi bu sefer de arabanın bişey mili koptu. (ehliyetim yok daha nerden hatırlayayım adını a dostlar) işte motor çalışıyor ama, tekerlekler işlemiyor (sorunun cevabını boşluk bırak gönderene öpçük) bu sefer de yardım beklemeye başladı. hemen çekici geldi. (çekici lafına da hastayım) aldı bunu götürdü gideceği yere. meğersem afrikadaymış çocukceğız. Buşmanlar'dan kalma kaya resimlerine bakmaya gidiyormuş milli parka.

az önce vardı. baktı öle kayaya. şimdi bitti program. kaya resimlerinin tam yerini söyleyemiyorum zarar görmesinler diye, ancak olur da yolda kaybolmazsanız burdaki görevliler size resimleri göstereceklerdir dedi. hadi geçmiş olsun lan dedim. yanında ben olaydım nah görürdü buşmanları. hahaha =)

o değil de şansımla aram düzeliyor sanki yahu. haftada bi gün dersim var, bu hafta ilk derse gitmeyeyim evde keyiflen kahvaltı yapayım nolacah dedim. dediğimi de yaptım geç çıktım evden. yoldayken okuldakilerden mesaj geldi, hoca dersi iptal etti diye. hahaha :)

tenk yu may lak. hepinize biritniy sipiırsdan şiz e laki şarkısını yolluyorum

düğüm

konuşacak çok şey var. sustukça gözlerim bozuluyor. ya da vücut bozulmaya gözlerden başlıyor. kimseyle konuşmayınca yalnızlaşıyor, kendi duvarlarına bakıyor sürekli.

konuşmayınca şarkılar da uzuyor, şarkı bitişinin sessizliği birşeyler söylemeyi gerektiriyor belki de. korku bu yüzden belki.

gidecek şehir de kalmıyor bi süre sonra. kafayı dolduracak uğraşlar azalıyor, olmuyor. oluyor da olmuyor.

konuşulmuyor.

bozuk düzene bile muhtaç kalabilme ihtimali konuşturmuyor şimdilerde..

http://fizy.com/#s/1d7fh9

adeta partiymişçesine

ben, kuzenim maray ve sevilelladeyzem oturuyorduk. televizyonda ne kadar tırt dizi varsa alayına isyan diyerekten hepsini izlemiştik. 3 saati böyle geçirip bilimum çay kahve elma mandalina kestane pasta gibi ürünler tükettikten sonra hafiften uyku bastırdı hepimize. derken denyo dizimiz küçüksırplar reklama girdi. kaynama noktası iyice düşmüş olan kuzenim kahkaha sayısını arttırınca ister istemez bende de bi kıpırdanma oldu. bilgisayarın başında oluşuma sataşan kuzenime ayağımdaki çorabı çıkarıp fırlatma girişiminde bulunmak istedim. o sırada gözüm avizeye ilişti. lan dedim. biz bu avizeye çorapları atsak ne güzel olur dedim. annemin salonda olmayışından faydalanarak çorabı avizeye fırlattım. ben çorapları çıkardıkça kuzenim de dayanamadı tabiğ, hemen çıkardı çorabunu. çorapsız kaldıkça teyzemin ayaklarına saldırdık, onun çoraplara da el koyduk. 5-10 denemeden sonra çorabın bi kısmına düğümcük atma stratejisini geliştirdim. artık çoraplarım tam isabet uçuyordu. çorabı avizeye yerleştirdikten sonra hepimiz deriin bi nefes aldık. ama tabi önce ayı misali göbeklerimizi tokuşturduk birbirimize. zafer dansı yapmalıyduk çünküme.

evet efenim. hayat böyle işte. kah gülüyoz kah yemek yiyoz falan.

çok güldüm lan ahaha =)

yine mi bamyaa

vee özlenen yazı dizisi yeninden karşınızda:

(zıkkım)yemekteyiz yarışması efenim.

5 tane denyoyu bulmuşlar yine. bi tanesi yanmış etin tadının farklı olduğunu açıkladı. inanasım gelmiyor. pilavın tuzu azmış, safranı fazlaymış. öbür ayı da elle yemek yemeyi sevdiğini söyledi. muhabbete gel ba ba..

-kaç yaşındasın rümeysücüm?

-20

-bakınız arkadaşlar hanginiz böyle kaynar yemek getirdiniz, bu şekilde kim yemek sundu, allahını severseniz bakın arkadaşlar hölölölüy..

te allam ya.

öbürü kokana da başköşeye kurulmuş, tartışmanın göbeğinde konuşmaya başladı

-arködöşlör baş köşede oturduğum içün ben de konuşmak isteyorüm, lütfön kavga etmeyölüm falan fülan

al bu da başka bi denyoluk;

-dondurmayı kendiniz mi yaptınız, çok güzel olmuş böhöhö

ay yok yazmıcım. vallaha içime fenalık geliyi yazdıkça. hepiniz bopoma benziyisiniz yemekteyiz ayilesi. tenk yü.