kapaksesi

Yeniyılın ilk sabahı üşenmedim erken kalktım. Çantayı hazırlayıp evden fırladım, tam vaktinde buluşma yerindeydim. (bu sene geç kalmak yok :) düştük yollara, kuşların peşine.

ilk durağımız Sarıyer. uzun zamandır gitmemiştim oraya. bugün de şansıma hava güneşliydi. kah aşk-ı fefnu aklıma geldi, kah nefis sarıyer böreği.. hey gidi hey diyerekten martılara dikkatimi verdim. martılarda yaş tayini/tahmini çalıştık. derken öğlen oldu. dedik başka yere geçelim.

ikinci durağımız Rumeli Feneri. İşte bu çok güzel oldu. oraya daha önce hiç gitmemiştim. (evet!) saat öğle civarı olduğu için işler kesattı pek kuş bulamadık esasında. daha önce gördüğüm türlerdi. neyse efenim. kah muhabbet kah manzara kah jandarma gbt taraması derkeeen dönelim dedik. hava da serinlemeye başlamıştı. bu arada rumeli feneri herşeye rağmen çok sessiz sakin bi yer. (yolda yürürken evlerden birinin balkonundan bi ses geldi: " Oğluuuum nerdesiiinn??" tam zıt yönünden bi bağırtı: "Bahççedeeeyiiim!!" babası daha da bağırarak: "Haaangii bahhçeedeee??". Canım iletişim.)

nihayetinde dönelim dedik durağa geçtik. tam burada deli yok lan diye düşünürken yan tarafa bi kadın geldi. nasıl küfür! nasıl kıyamet.. aboouuu.. tam deli. durakta bizden başka 3-4 kişi vardı, tabi bi de sümüklü çocuk. Küçük yeşil sümük, önce bizim köpek sevdiğimizi görünce bi paket cipsinin hepsini köpeklere yedirdi. Cips bitince yerdeki sigara izmaritini aldı bize racon keserek cebinden çıkardığı kibritle sigarasını yaktı(!) (bitmiş sigaranın neresini yakacak dingil) sonra bi paket bisküviyle geldi 2 -3 tanesini köpeklere attı. sonra yoldan geçen ineklere koştu. sonra başka mahalledeki çocuklar yavru köpek taşıyorlardı onlara koştu. en sonunda kocamanyeşilsümüğünü çok klas bi hamlede koluna sildi. artık hem yorgunluktan hem de çocuktan bayılmak üzere olan ben otobüsü görür görmez sevinç içinde "otobüsümüz geldii!" dedim. lafım biter bitmez o cünyırsümük delikadına dönüp, "Arabamız geldiii!" dedi.

Allahım olmaz böyle çile dedim. Böyle kapak görülmedi ulan.

Not: Bugünkü tura beni dahil eden, üşenmeyip bilgilerini aktarmaya çalışan Ömral Ünsal Özkoç ve Dilek Şahin'e çok çok teşekkürler :) (bkz. İKGT, http://ikgt.org/ )