loading...

içim kıpır kıpır, fıkır fıkır ama yazıya nasıl başlasam bilemiyorum. hafiften sinirliyim. kimliğim belli olmasa şöyle bi güzel sayıp dökecem alayını ama yapamıyorum. tutuyorum kendimi. sakin ol burcu diyorum. bak yarım saat sonra unutacaksın değer mi diyorum. diyorum da diyorum. bazen çok konuşuyorum kendimle. sonra sıkılıyorum. kızıyorum.
en çok da geçmişte yaptığım hatalara kızıyorum. kızmaktan yorulunca kendimi affediyorum. ardından bi gün bi yerde bişi görüyorum, hatıralar aklıma geliyor. of.. yine kendime kızıyorum hafiften. unutuyorum kızgınlığımu. yine kendimi affetmiş sayıyorum gülüp eğlenmeye devam ediyorum.
ama yetti yani. canıma yetti. hiçbi ima da bulunmadan yazıyorum diye paragrafa başlamak istiyorum. olmuyor.. yapamıyorum.. keşke kimliğim belli olmasaydı lan diyorum içimden. deriiin bi nefes alıp sakinleşmeye çalışıyorum.
...
paragrafı yazdım. sonra bi güzel sildim. sadece, geleceği hakkında kesin ve de büyük konuşan insanlar, benden uzak kime istiyorsan yakın.. yeter ki benden uzak... çok uzak.. çoooooooooooooooooook uzak....

hata yapmayı seviyoruz, sonrasını değil.