camiyi dön, bakkala sor?

naparsan yap ama bana sakın adres sorma. kendi iyiliğin için sanşayn.
Ankara'yı kazandığımı öğrendiğimde internetten baktımdı ne derler bu şeer için diye. şöyle bi cümle mevcuttu: "Ankara'da adres sorduğunuz iki kişiden birisi yanlış adres tarif eder."
evet abi o yanlış tarif eden benim. ki ankara'da da milyonlarca kişiye yanlış adres tarif ettim. olsun. canımız sağolsun.
hastanede stajdayım işte. önlükle dolanınca koridorlarda millet oranın yerlisi sanıyor, onkoloji nerde, biyokimya nerde, şu nerde bu nerde diye binbeşyüz tane soru soruyorlar. ben de insanlara çok yardım etmek isteyem biriyim biliyon nu? "ilerde merdivenlerden inin öbür tarafa dönün, orda olması lazım" formatındaki cevaplarımla elimden geldiği kadar tarif ediyorum. ha bilmiyorum da. "şurda olması lazım, ama siz yine de birine sorun" diyorum. ne aşaalık pisliğim of.
neyse yine yürüyorum koridorda. telefonumla oynar gibi yapıyorum insanlar soru sormasın diye. oynar gibi yapıyorum oynamıyorum, çünkü kimsenin telefonu çekmiyo koskoca hastanede. camlardan sarkıyoruz iki mesaj yollıcaz diye. o da güzel evet.
konuyu dağıtmıyorum. yine işte yolumu kesip bişi sorcaklar düşüncesiylen hızlı adımlarla yürüyorum. benden 3 -5 yaş büyük oğlan "pardon er polikliniği nerde acaba?" dedi. hiç düşünmeden, "valla acil servis şurda ama polikliniği nerde bilmiyorum" dedim. oğlan affalladı. hemen kendini toparlayarak şaşkın bi edayla "teşekkürler" dedi. hızlı adımlarla kaçarken "rica ederim" dedim. ve 26 adım attıktan sonra yaptığım salaklığın farkına vardım.
İçinde çalıştığım bölgenin askeriye olduğunu unutup, askeri personelleri falan unutup, er kelimesinin asker anlamına geldiğini de unuttum. bizim türkler ingilizce konuşamaz, acil servise i ar diyemez, er demiştir gibi bi oyun yaptı bana bilinçaltım. nası böyle bişi düşündüm/ dedim bilmiyorum..
bence bana adres sormayın.
üzülürsünüz...