yaz koşmacası

ee napcaz şimdi?
Ankara sonrası staj biraz yordu bünyeyi. sabah erkenden kalkmak en çok koydu sanırım bilmiyorum. dün sabah beşiktaş'ta minik bi depar attım. vapuru yakalamak için küçük bir süreyya ayhan oldum uçtum denize doğru. uçtum da nooldu! vapırı kaçırdım nihayetinde. 15sn evvelinde gelsem (uçsam) yetişecekmişim. kadeeer kısmet. normalde yol ortasında koşmayı hiç sevmem. acelem olsa bile noolacah yaa diyip sakin sakin yürüdüğüm için bu koşu pek ağır geldi. üsküdar'a giden motorlara yürürken utanç içindeydim. neyse ki saçlarım aşırı kabarmıştı, tanınmaz haldeydim. kendimi bi parça teselli edip usulca karşı kıyıya vardım.
bu sabahsa yine koşmak gerekti. dünden kalan pişmanlıkla "seni yakalayacam vapuurr!" nidalarıyla iskeleye ışınladım kendimi. ter kısmından bahsetmek istemiyorum, denize düşsem daha kuru kalırdım.. neyse abi koştum koştum ve de yakaladım. ahaha! nooldu düdük dedim. kaçırır mıyım bi daha lan dedim. kaptaağğn noolduuuğ ahaha dedim. çok eylendim sorma.
tamam sabah 8:15 vapuruna aynı kişiler biniyor anladım. e peki abi bu adamlar niye hep aynı yere oturuyorlar yaa? manyak mısınız kardeşim. bu hafta dikkat ettim de hepsinin yeri sabit ulan. bi öndekine oturmuyor, bi arkadakine de değil. hep aynısı. üzüldüm o insanlara. içim burkuldu.
megasitalouykum varken bu satırları yazmak zor oldu biraz. ama blogspotumu çok özledimdi. zira dikkatli okurlar farketmiş, şablon değiştirdik yine. hayırlı ola vs.

bu akşam kuzen de yok evde. birkaç bira aldım. güzel müzikler attım playliste. tvde açık. olur da güzel bi film yakalarım diye. gayet tatlı bi programım mevcutken tek endişem 10dk sonrasında uyuyakalmak. var potansiyelim hissediyorum.

o değil de, abi ben feci alışmışım yalnız yaşamaya! resmen duvarları falan öpesim var. ha anamdan babamdan çekindiğim de yok öyle ama. bi başına olmak çok güzel lan. eveet evet. ay lav dis teyst veri maç.

bülent ortaçgil- duyuyor musun çalıyor.
bi mutfağa gideyim sonrası keyif..
:)