karpuz felsefesi

karpuz gibiyim. her ne kadar en sevdiğim kanepeyi annemler başkasına vermiş olsa da, başka koltuklara oturunca içim burkulsa da, yan gelip yatıp film izleyip, yiyip içip hayat sürmek çok tatlı bi durum. finalleri biten herkeşlere burdan tavsiye ediyorum. muhteşem bi tatil planıdır na bu yaşadığım.
karpuz ne güzel lan. günlerce yatıyor toprakta. ne ses eden var, ne bişi isteyen. kurtlanma falan da olmuyor. itelemek istesen ağır kalkmaz. kalk bi su getir desen döner öbür tarafına yatar. keyif onda valla. her güzelin bi kusuru olduğu gibi çekirdek hadisesi mevcut ama o da yine kendisine zarar değil, ben gittikten sonra nolursa olsun dercesine yiyen düşünsün kafasında. oh bebek. derdi yok tasası yok. finaliydi, stajıydı yok. kılıydı tüyüydü yok. dünyanın keyfini o sürüyor bence. kelek çıkmadığı sürece yiyen övüyor bayılıyor, markette gördüğü an öpüyor. sadık bi hayran kitlesi var. sorarım, hangi pop/mega/ultra/süper/über starın böyle hayran kitlesi var hee? ha başına gelecek en kötü şey, sahibinin satamayınca dereye dökmesi olur o kadar. her sene öyle haber izleriz o da benim içimi yakar. bazen vicdan yapıyorum (zira önceki günkü yazıyı kaldırdım, dayanamadım. cipralex hakkında olan. neyse)
Ben kavun severim o ayrı...