Bırak dağınık kala, elleşme

Değişikliklerden korkuyorum evet.. birkaç gündür düşünüyorum da hayatımda değişiklik yapmaya cidden korkan bi yapım var. saçıma annemin zoruyla aralara renk kattırmıştık alışana kadar süper zorlandım.. şimdi memnunum gayet, çok da seviyorum kalan renk izlerini.

Bi diğer örnek kahve dünyası nda hala cafe latte içiyorum. yanında sütlü çikolata kaşık la beraber. değiştirmedim.

Kütüphanedeki çay kahve makinası çayı bozmasına rağmen hala çay alıyorum..

Hala beyaz ayakkabı favorim başka renk almaya tırsıyorum kaçıyorum o vitrinden..

Nedeni yok bu davranışlarımın..

Odamı değiştirmeye tırsıyorum, manzarası güzel olmasa da olur alıştım buraya diyorum..

Penne'den hala hindibalı sosisli makarna alıyorum. artık cidden sevmiyorum o makarnayı ama başka yemek söylemiyorum. söylersem hep hindibalı zamazingoyu alıyorum.

Odadaki eşyaların yerlerini bile değiştirmiyorum. ya daha kötü olursa diyorum. olduğu gibi bırakıyorum masayı yatağı..

Çok saçma alışkanlıklarım var.. bazı "kötü" alışkanlıklarım var hatta (kime göre neye göre değişir elbet) ama onları bırakmayı düşünürken bile panikliyorum.. "Ya daha kötü olursa?!" cümlesi tokat gibi çarpıyo yüzüme.

Ha bi de pc ultra dolu olmasına rağmen format falan atmıyorum. olsun yavaş mavaş iyi böyle diyorum.

Çok komik ya.. geçen yaz lisenin önünden geçerken bi uğrayalım ne var ne yok dedik. işte 2 3 hoca vardı. hocalar bütün arkadaşlarıma çok değişmişsin falan derken bana, "burcu sen hiç değişmemişsin" dediler. hiiç şaşırmadım.. ne atkuyruğu modelinin rahatlığından vazgeçtim ne de her kıyafete uydurduğum beyaz minik taş küpelerden..

Seçtiğim kafeler genelde aynı. değişse bile siparişler aynı. amca dese günün menüsü şu, şefin tavsiyesi şu falan.. tınn.. ben yine çorba alıcam illa.

Toplum içinde şarkı söylemiyorum (fantaziler hariç hehe) olur da sesim kötü çıkar aman boşver sus çocuum diyorum kendime.

Bazen sıkılıyorum.. şimdi düşününce "olsun o da iyidir. olsun boşver sıkıl bazen" diyorum kendime . o derece alışkanlıkseven, düzen değişikliğinden korkan bi insanım evet.

İyi mi kötü mü bilmem.. istemiyorum en ufak şeylerin bile değişmesini. "mutluluğumuz bozulacak diye çok endişeleniyorum remzi.."

Bırak dağınık kalsın hakkaten ya..

Bırak dağınıklığımda yaşayayım ben di mi annesi

Bu arada cumartesi dönüciiz başşehre. sınav çalışmak gerek..(yusuf yusuf ve diğerleri)

lastfm de travis in sayfasından "travis radyosu" dinledim. hep. bisürü güzel parça düşürdüm ağıma. ağzım kulaklarımda yeni şarkılar indiriyorum yıh yıh

Annem davulu bırak yüzmeye başla diyor.. halbukim yeni yeni alıştımdı ben

Not: bu yazıyı yazarken eski bi yazım aklıma geldi. "alışma-geçiş-alışma geçiş..."

hakkaten öyle sürekli bişilere alışıyoruz.. sonra başka bişeylere alışmak zorunda kalıyoruz. bence hoş değil.