16 Ocak 2009 Cuma

gerçeğin kafaya dank ediş anı

10buçukta uyandım. boşver alarmı biraz daha uyu dedim, 12de kalktım. müziği açtım. çay yaptım. kahvaltı hazırladım. biraz bagetlerle oynadım. stüdyoyla konuştum. bilgisayarı açıp internette dolandım. hava yağmurlu kapalıydı. oda çok huzurluydu. öğrenci işlerine ve bankaya gitmem gerekti. giyindim. mp3çaları ve şemsiyemi aldım. keyifli bi şekilde kampüste yürüdüm. finallerin son günüydü bugün zaten. kampüs boş sayılırdı. işlerimi hallettikten sonra odaya yürürken mükemmel bi köşe buldum. banka oturdum. ıslaktı ama önemsemedim. şemsiye açıktı hala. kapadım müziği. yağmurun sesiyle keyiflendim. manzaranın tadını çıkardım. sonra iki parça çaldı Keane'den. "this is the last time" ile "can't stop now" daha da keyiflendim. odaya vardım. bi portakal yedim. sonra da iki çikolata. yağmur devam ediyordu. sakin parçalar dinledim oda da.
bi baktım etrafa.. "Burcu görüp göreceğin cennet bu mu lan" dedim. ilersi için hayallerimi yaşıyordum resmen. ya onlar gerçekleşmezse diye bi düşünce aldı beni. internetten iş ilanlarına baktım. biyolog arayan var mı diye. istanbul'da bi ilan buldum. onda da şu potansiyel vardı: "sağlıkla ilgili herhangi bişi okuduysan gel başvur. lise mezunu olsan da olur"
meğersem işsiz kalmışım, haberim yokmuş, bateri çalıyormuşum kendime.
nolur son kısım kabusum olsun. süper işim, arabam, 1+1 evim olsun.
aile, arkadaş ve bu süperüçlü.. tek istediğim bu yeminlen

0 şahıs gencim güzelim diyor:

 
;