11 Nisan 2009 Cumartesi

vesikalık

hayır, en acıtanı da ne biliyor musun?
özenle bi kenara koyduğun fotoğrafları, bi şekilde süresi dolunca ordan çıkarmak zorunda oluşun.
gelenin işi gitmek gibi. bi çeşit misafirhaneyim sanki. bi süre hayatıma giriyorlar, sonra elle tutulur bi sebep göstermeden çıkıp gidiyorlar.
hepimiz yapmışızdır, sevdiğimiz insanların vesikalıklarını toplamışızdır bi yerde. ister bütün okul olsun ister sadece ailen. vardır mutlaka. bi tanesi aklına gelir. gider bakarsın aradığın fotoğrafa, alttan diğerleri çıkar. sırayla gitmişlerdir. bitmiştir. trajikomik değil bu kez. bildiğin komik. gülünç.
işte o fotoğrafları görmek.. bi tanesi için bakarken, hepsinin "hayatımdan çıktığını" görmek..
işte o yakıyor biraz.
işte o düşündürüyor şimdi..

0 şahıs gencim güzelim diyor:

 
;