Bence acı çekmeyi seviyoruz. Her şey yolundayken bile sırf acı çekmek için problem yaratıyoruz. Bunu o kadar doğal yapıyoruz ki normal geliyor. Belki acı çekmek normal gerçekten. İçimiz sürekli kabarmak zorunda. İçgüdülerimizde var acı çekmeyi sevmek. Bulutların üzerinde yaşamıyoruz ki yatalım. Ayakta durmak lazım. bi nevi uyarıcı bu da. Hani diyorlar ya seni değil seni sevmeyi seviyorum diye. Acıdan sonra gelen tatlının tadını daha iyi almak için acıyı istiyoruz. Resmen bunu kendimize yapıyoruz. Sonra suçu başkalarında arıyoruz. Acı olmasa tatlı bu kadar tatlı olmazdı şüphesiz. Bu döngünün yorgunluğunu yükünü taşımak zorunda olmasaydık keşke. Geçen aklımdan geçti; ne acı ne tatlı.. sıfır yorgunluk sıfır başağrısı..
Sizde de oluyordur muhtemelen bu. Acının o kendine has tadını seviyoruz elbet. Seviyoruz ki kendimize kimsenin yapmasına izin vermeyeceğimiz şeyleri yapıyoruz. Biz istemeseydik kim üzebilirdi ki bizi bu kadar?
Her şey yoluna girecek…
Teoman: “bir aşkın koması..”
Nasıl çıkarız ki bu komadan.
Her şey yoluna girecek….
Girmeli.
*sansür*
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.jpg)
0 şahıs gencim güzelim diyor:
Yorum Gönder